როგორ იმსხვრევა პრინციპები (ნაწ.2 დასასრული)

საღამოს, ვისხედით ეზოში მოხუცებთან ერთად. ყოველთვის მაინტერესებს მათი ახალგაზრდობის ამბები, რა როგორ იყო და დიდი სიამოვნებით ვუსმენ.  არასოდეს არცერთ ბებოს არ დაზარებია თავისი ახაგაზრდობის ამბის მოყოლა. ბევრი სახალისო ამბავი იყო, ბევრიც – სევდიანი. ვისაუბრეთ წიგნებზე. კარგად გავუგეთ ერთმანეთს. ერთი სიტყვით ძალიან თანამედროვე მოხუცები არიან.

ისინი მალე დაგვემშვიდობნენ. როცა დილის მზეს ვუყურებდით, თურმე მაშინ ემზდებოდნენ  სამუშაოზე გასასვლელად. დასვენება ხომ უნდოდათ.

ჩვენ ორნი დავრჩით. პლუს ცოტაოდენი შინაურული გრილი ღვინო. საერთოდაც, ცოტა მყოფნის ბედნიერებისთვის. ვდუმდით, მაგრამ არცერთს გვიქმნიდა ეს უხერხულობას. მერე ვილაპარაკეთ. ალბათ ძალიან ბევრი, იმიტომ რომ საკმაოდ გვიან დავიშალეთ. ოდნავ ნასვამი ორი ადამიანი დავრჩით სახლში მარტო. თითქმის მარტო.ჩემს ოთახთან შევჩერდით. სიმართლე გითხრათ იმ წუთას მასთან ყოფნის მეტი არაფერი მინდოდა. რატომღა ვყოყმანობდი ვერ გეტყვით. ალბათ ისევ ეს ქართული მენტალიტეტი, კდემამოსილება და ამბავი. ნელა მომიახლოვდა, თითქოს ჩემი დაფრთხობის ეშინოდა. სახიდან თმა გადამიწია და მისი ტუჩების გემო – თამბაქოს და ალკოჰოლის – ვიგრძენი. მეც რომ არ დამელია ალბათ არ მომეწონებოდა ეს გემო, მაგრამ ახლა გონებას მაკარგვინებდა. არ მახსოვს ზუსტად რამდენ ხანს ვიყავით ასე, ეს კი ვიცი – მისი ტკბილი ენის დათმობა მეძნელებოდა და უფრო მეტი მინდოდა. ლოგიკურია ხომ? მაიკის ქვეშ შევუცურე ხელი და მუცელზე მივეფერე, მიხვდი რომ მიშლიდა და ბევრი არ მიფიქრია სასწრაფოდ გავაძრე. ყველაზე კარგი ის იყო რომ საერთოდ არ ჩქარობდა. მისი ასაკიდან გამომდინარე მეგონა ხამივით დამეტაკება-მეთქი. ასე, რომ მთლიანად შემეცვალა წარმოდგენა ზოგადად მისი ასაკის ბიჭებზე. ჰო, ცუდი წარმოდგენა მქონდა, მაგრამ საქართველოში ვცხოვრობ არ დაგავიწყდეთ. თუმცა შეიძლება ეს ერთია ასეთი და ისიც მე შემხვდა.

როცა კისრიდან მკერდისკენ ჩაინაცვლა, მაშინ მივხვდი, რომ ისევ კართან ვიდექით. მოვიფიქრეთ და ოთახში გადავინაცვლეთ. რა ტკბილი კოცნა იცის, ახლაც მაჟრჟოლებს გახსენებაზე.

მკერდი დამიკოცნა. მუცელიც. უფრო დაბლა ჩასვლა ვერ გაბედა. მე მართლა მესმის მისი. გამოცდილება ხომ დროსთან ერთად მოდის. თუმცა არიან გამონაკლისებიც, სამუხაროდ. ადამიანები, რომლებიც ერთ დონეზე რჩებიან მთელი სიცოცხლის განმავლობაში. ცოტა შებოჭილივით იყო, ვერ იხსნებოდა. ბევრი თბილი და სასიამოვნო სიტყვის მერე ცოტა გათავისუფლდა. მისი თვითშეფასება უნდა ამეწია როგორმე.

ვუყურებდი მის სველ, ოდნავ გახსნილ ტუჩებს – ეს ცალკე  სიამოვნება იყო. ვაკვდებოდი ზედ და სინდისისთვის აღარ მცალოდა. მიყვარდა ამ დროს ყველაფერი მისი – პაწაწინა ოფლის წვეთები, შუბლი რომ დაუცვარა. თბილი, რიტმულად მონაბერი ჰაერი, ჩემს ყელს რომ ელამუნებოდა. დაჭიმული ძარღვები მკლავზე… და ბოლოს მომენტი, როცა ერთად განვიცადეთ ორგაზმი.

ამის მერე, ჭერს არ მიშტერებია. არც დაუძინია. გადმობრუნდა ჩემსკენ და მიყურებს. თბილი, ალერსით სავსე თვალები ჰქონდა. აქ ის სინდისის ქენჯნის ნატამალიც მივკუნჭე სადღაც გულის გადაკარგულ ნაწილში. ის ბედნიერი იყო. ბედნიერი ვიყავი მეც. ჰქონდა კი მნიშვნელობა იმას, რომ ის ჩვიდმეტი წლის იყო და მე – ოცდაშვიდის?

ხდება ხოლმე, რომ ხვდები სიტუაციაში, სადაც შენი პრინციპები ასე, უბრალოდ და მარტივად იმსხვრევა. და რაც მთავარია შენ ამას არ ნანობ.